Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΛΑΟΣ καλείται να εκλέξει τον νέο Πρόεδρο της χώρας. Εμείς καλούμαστε να αναλύσουμε και να διαχειριστούμε την επόμενη μέρα των Τουρκικών εκλογών με το κάθε ένα από τα δύο ενδεχόμενα: νίκη ή ήττα Ερντογάν. Ο Ταγίπ Ερντογάν, παρόλα τα επικοινωνιακά τεχνάσματα των τελευταίων εβδομάδων που σκοπό έχουν να τον παρουσιάσουν ως φιλικότερο προς τη Δυτική Συμμαχία ΗΠΑ-ΕΕ, αντιπροσωπεύει το σκληρό δόγμα της χώρας που προκαλεί τα γειτονικά κράτη, διατηρεί ίσες αποστάσεις μεταξύ Δύσης και Ανατολής και ισορροπεί μεταξύ της στήριξης της Ουκρανίας και της βοήθειας προς τη Ρωσία για να παρακάμπτει τις Δυτικές κυρώσεις.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου διατυμπανίζει την πολιτική εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Δύση και το Δόγμα του Αχμέτ Νταβούσογλου για “Μηδενικά Προβλήματα με τις γειτονικές χώρες”. Ευρύτερα, τοποθετούνται ότι θα επανέλθουν στο “Δόγμα Ατατούρκ”, που προσδοκά σε ειρήνη στην Τουρκία και στον κόσμο. Αυτό το Δόγμα, ευθύς μετά τον θάνατο του Ατατούρκ, κράτησε την Τουρκία στην ουδετερότητα παρά των ωκεανό αίματος και συμφορών του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Προεκλογικά, η συμμαχία αυτή τοποθετείται υπέρ της εξομάλυνσης των σχέσεων με την Ε.Ε., τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Συρία, την Ιορδανία, κτλ.
ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙΣ αυτές, όμως, δεν έχουμε δικαίωμα εμείς οι Έλληνες να εφησυχάσουμε, διότι ο Κιλιτσντάρογλου δεν έχανε ευκαιρία να κατηγορεί τον Ερντογάν ότι έμεινε στις “απειλές” και δεν πήγε “ένα βράδυ” να κυριεύσει τα νησιά του Αιγαίου, ενώ τώρα διακηρύσσει ότι θα δώσει προτεραιότητα στην διπλωματία και όχι στη χρήση, ή τις απειλές χρήσης, ένοπλης βίας. Ταυτόχρονα, υπόσχεται ότι θα σέβεται τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ, ειδικά για τον Κούρδο πολιτικό ηγέτη Σελαχατίν Ντεμιρτάς και τον Οσμάν Καβάλα. Διαβεβαιώνει επίσης τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι μεθοδικά θα καλύψει όλα τα κριτήρια ένταξης στην Ε.Ε.
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ την Ελλάδα, διαβεβαιώνει ότι εάν δεν αποδώσει ο διάλογος, θα προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο. Αυτό εκφεύγει φυσικά από την διαπραγματευτική ως τώρα στρατηγική της Τουρκίας, ότι οι Ελληνο – Τουρκικές διαφορές δεν είναι νομικές αλλά πολιτικές. Σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία, όλα δείχνουν ότι θα συνεχίζει την Πολιτική του Ερντογάν που είναι μία “ισορροπία τρίτου διαμεσολαβητή” μεταξύ Μόσχας – Κιέβου, και μακριά από κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας.
Σχετικά με το Κυπριακό, ο Κιλιτσντάρογλου δηλώνει πως «Δεν θα κάνουμε καμία παραχώρηση από τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας σε αυτά τα θέματα» όσον αφορά – μεταξύ άλλων – τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, το Κυπριακό και το Αιγαίο. Μια δήλωση που είναι απόλυτα σύμφωνη με τη στάση που έχει κρατήσει μέχρι τώρα.
ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΕΞΗΣ:
• Ανεξάρτητα από τις διακηρύξεις και τις πολιτικές προθέσεις, πρέπει να μειωθεί η υπεροψία της Τουρκίας ενόψει της Ελλάδος και της Κύπρου. Οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη-Αναστασιάδη έχουν επιτύχει πολλά στον κρίσιμο αυτό τομέα που συνεχίζει να εξελίσσεται ταχύρρυθμα.
• Η βελτίωση των σχέσεων της Τουρκίας, γενικά με τη Δύση και με τις γειτονικές μας χώρες, δεν πρέπει να λειτουργήσει εις βάρος των τριμερούς συνεργασιών μας με Ισραήλ, Αίγυπτο, Ιορδανία, κτλ.
• Η Αμερική, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα πρέπει να ακολουθήσουν μια ενιαία ρεαλιστική αντιμετώπιση της Τουρκίας που να περιορίζει ή και να ματαιώνει την επεκτατική στρατιωτική μανία της χώρας, ειδικότερα τις κινήσεις της στο Αιγαίο, την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και το παράνομο Τουρκολιβικό “μνημόνιο”.
ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, δεν συμμερίζομαι τις αισιόδοξες εκτιμήσεις οποιουδήποτε ότι η μετά-Ερντογάν Τουρκία θα είναι λιγότερο ιμπεριαλιστική έναντι του Ελληνισμού. Εκτιμώ ότι θα είναι σκληρότερη και στο εσωτερικό της, με τους 150 χιλιάδες πολιτικούς καταδίκους και τις 40 χιλιάδες επιθετικούς στρατιώτες στην ευρωπαϊκή πατρίδα μας. Το βαθύ κράτος και οι θεσμοί της Τουρκίας διαμορφώνουν την πολιτική της χώρας στα ελληνοτουρκικά, στο Κυπριακό αλλά και γενικότερα στο πεδίο της διπλωματίας και των διεκδικήσεων. Η πολιτική αυτή δεν μεταμορφώνεται με την εναλλαγή των κυβερνήσεων, απλά εξελίσσεται. Εμείς τι κάνουμε προ αυτών των επερχόμενων;