Οι τελευταίες εξελίξεις στο Μεσανατολικό, επιβάλλουν την ισχυροποίηση της προσπάθειας ανάδειξης της Κυπριακής Δημοκρατίας σε παράγοντα σταθερότητας και ασφάλειας στην ευρύτερη γεωγραφική μας περιοχή, βάζοντας στο επίκεντρο της εξωτερικής μας πολιτικής την ξεκάθαρη τοποθέτηση της Κύπρου στην καρδιά της Δυτικής Συμμαχίας.
Όπως είναι γνωστό, οι σχέσεις Τουρκίας – Αμερικής έχουν πληγεί από τις πολιτικές Ερντογάν. Οι ΗΠΑ απαιτούν την απομάκρυνση του Ρωσικού πυραυλικού συστήματος S400 από τις στρατιωτικές δυνάμεις της Τουρκίας, χώρας μέλος της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Ένεκα αυτού του όρου, οι ΗΠΑ αναβάλλουν τις αναβαθμίσεις στα μαχητικά αεροσκάφη F16 του Τουρκικού στόλου ενώ, ταυτόχρονα, προχωρούν σε συμφωνία με την Ελλάδα για την αναβάθμιση του στόλου της ελλαδικής Πολεμικής Αεροπορίας. Το Τουρκολυβικό παράνομο μνημόνιο, που έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και παραβιάζει τις διεθνείς συνθήκες για την οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης των χωρών, αποτελεί αγκάθι στις σχέσεις Τουρκίας με τη Δύση. Οι δημόσιες και έντονες τοποθετήσεις για λύση δύο κρατών τόσο από την Τουρκία όσο και από την ψευδοκυβέρνηση των κατεχόμενων μας εδαφών, οδηγούν την Τουρκία σε ρήξη με τις προσπάθειες της “Δυτικής Συμμαχίας” για αποκλιμάκωση και σταθερότητα στην περιοχή. Ταυτόχρονα, τα Τουρκικά γεωτρύπανα παραβιάζουν τα Ελλαδικά και Κυπριακά ύδατα, με τις παράτυπες NAVTEX, πυροδοτώντας ακόμη περισσότερο το κλίμα στην περιοχή. Μέσα σε όλα αυτά, η πολιτική της Τουρκίας όσον αφορά τις κυρώσεις κατά Ρωσικών συμφερόντων και τις εμπορικές σχέσεις με τη χώρα, δυσαρεστούν τόσο την Ευρώπη όσο και τις ΗΠΑ, που αναμένουν από την Τουρκία να τοποθετηθεί, ξεκάθαρα, κατά της Ρωσικής εισβολής και να συμμετάσχει στο Δυτικό μέτωπο κυρώσεων κατά της Ρωσίας.
Πέραν της Τουρκίας, η ευρύτερη περιοχή μας μαστίζεται από μία σειρά αλυσιδωτών προβλημάτων. Στον Λίβανο η κοινωνία είναι στα όρια της εξέγερσης αφού η χώρα καταρρέει οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά μετά από δεκαετίες εσωτερικής διαμάχης και προβλημάτων. Το Ισραήλ διέρχεται περίοδο αιματηρών συγκρούσεων με τους Παλαιστίνιους με τραγικό απολογισμό θυμάτων και για τις δύο πλευρές, όπως και έντονων εντιδράσεων Ισραηλινών στο εσωτερικό. Η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει απομονώσει τόσο τη Ρωσία όσο και τους συμμάχους της στην περιοχή όπως το Ιράν και την Τουρκία.
Οι πολύπλοκες αυτές εξελίξεις δημιουργούν ένα στρατηγικό κενό στην Ανατολική Μεσόγειο το οποίο σπεύδει να καλύψει η Κίνα. Ο Δυτικός κόσμος επανέρχεται δυναμικά στην περιοχή, όπως καταδεικνύεται από την παρουσία ΝΑΤΟικών δυνάμεων από τη Γαλλία, αλλά και από τον πρόσφατο ελλιμενισμό του Αμερικανικού υποβρυχίου ταχείας επίθεσης, κλάσης “Λος Άντζελες” USS “San Juan”. Το τελευταίο γεγονός έχει ενοχλήσει την Τουρκία τόσο έντονα, που προέβη σε δημόσιες τοποθετήσεις καταδικάζοντας την Αμερικανική απόφαση μέσω του Υπουργού Εξωτερικών της χώρας, Mevlüt Çavuşoğlu.
Η Κύπρος μπορεί και πρέπει να αναδειχτεί σε πυλώνα ασφάλειας στην όλη περιοχή, μέσα στη συγκυρία που δημιουργείται, από όλες τις εξελίξεις που συμβαίνουν στην παγκόσμια σφαίρα και επηρεάζουν την περιοχή. Με αυτό κατά νου, και με την ενεργότερη εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος εισβολής και κατοχής, μπορούμε να αξιοποιήσουμε το περιβάλλον προς όφελος μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του εθνικού μας προβλήματος, αναβαθμίζοντας τον ρόλο της Κύπρου στην ευρύτερη περιοχή, στην Ε.Ε. και στην καρδιά της “Δυτικής Συμμαχίας”.
*Η Δρ. Ελένη Σταύρου απέκτησε μεταπτυχιακά στην Πολεμολογία, τις Μεσογειακές σπουδές και Διδακτορικό δίπλωμα στις ελληνοαραβικές σχέσεις, τις σχέσεις με το Ισραήλ και για θέματα τρομοκρατίας από το King’s College του Λονδίνου. Ακολούθως απέκτησε μεταδιδακτορικό δίπλωμα στον άξονα Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας από το Πανεπιστήμιο Μπαρ Ιλάν του Ισραήλ. Στο παρελθόν εργάστηκε ως σύμβουλος της κυβέρνησης για θέματα Μέσης Ανατολής.